เมื่อต้องพบกับการลาจากแบบที่ไม่มีวันหวนกลับของคนที่เรารัก  ซึ่งนับเป็นความทุกข์ยากทางจิตใจที่แสนสาหัสอันดับต้นๆของมนุษย์เลยก็ว่าได้  ในกระบวนการของการจัดการกับความเสียใจจากจารจากลานั้น "ความคิดถึง" เป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้เป็นปกติแต่หากความคิดถึงนั้นนำมาซึ่งความรู้สึกอย่างท่วมท้นและเริ่มส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน หนึ่งในวิธีที่จะช่วยให้จิตใจของเรา"พออยู่ได้" โดยไม่เป็นทุกข์มากจนเกินไป ก็คือการใช้"ความคิดเชิงบวก" ในรูปแบบต่างๆ 
         คลินิกสุขภาพจิตโดยนายเเพทย์เจษฎา ได้เเนะนำถึงวิธี "รูปแบบของความคิดบวก"ที่น่าจะพอจะช่วยประคับประคองจิตใจให้กับผู้ที่กำลังพบกับการสูญเสียและจากลาอย่างร้ายแรงได้ดังต่อไปนี้

วิธีที่ 1 คิดถึงสิ่งดีๆของเขา

ขอบคุณทุกๆคำพูดที่ดีทุกการกระทำที่ดี และสิ่งต่างๆที่เขาได้สร้าง / มอบไว้ให้เรา

วิธีที่ 2 คิดว่าเขาหลับสบายแล้ว

เขาไม่ต้องเจ็บปวดไม่ต้องทรมานอีกต่อไปเขาไปอยู่บนสวรรค์แล้ว ไปดีแล้ว เขาหมดห่วงหมดกังวลแล้ว

วิธีที่ 3 คิดถึงเพื่อนร่วมทุกข์

ยังมีคนที่กำลังทุกข์ใจเหมือนกับฉันยังมีคนที่เศร้าใจและสูญเสียมากกว่าฉัน ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่กำลังสูญเสีย

วิธีที่ 4 ยังมีอีกหลายสิ่งในชีวิตฉัน

ฉันยังมีครอบครัวที่อยู่ข้างฉันฉันยังมีเพื่อนๆที่รักฉัน

วิธีที่ 5 คิดถึงกฎของธรรมชาติ

การจากลาคือเรื่องสามัญของโลกไม่วันใดก็วันหนึ่ง ทุกๆคนก็ต้องเผชิญกับมันเพราะความตายคือสิ่งที่ทำใหห้ชีวิตนั้นสมบูรณ์

วิธีที่ 6 คิดถึงความรู้สึกของคนบนฟ้า

ลองถามตัวเองว่าในวันนี้ เขาจะบอกให้เราทำอะไร เขาอยากให้เราเป็นอย่างไรและจะรู้สึกอย่างไรหากเราเป็นทุกข์แบบนี้

วิธีที่ 7 คิดถึงสิ่งดีๆในใจเรา

ส่วนหนึ่งของเขา(ที่เป้นส่วนดี)ก็ยังสถิตคงอยู่ในใจเรา ที่คิดถึงก็เพราะความรักที่บริสุทธิ์

วิธีที่ 8 คิดถึงวันพรุ่งนี้ คิดถึงการสานต่อ

ฉันจะสานต่อความตั้งใจของเขาฉันจำทำฝันของเขาให้เป็นจริง

ฉันจะสานต่อสิ่งที่ดีๆของเขา

วิธีที่ 9 คิดถึงการปรับปรุงแก้ไข

ฉันจะแก้ไขนิสัยไม่ดีของตนเองฉันจะปรับปรุงข้อบกพร่องของฉัน เพื่อให้เขาสบายใจและเป็นสุขใจ

          ในบทสวดมนต์ทำวัตรเย็นในท่อนหนึ่งมีว่า

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจักต้องพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจด้วยกันหมดทั้งสิ้น 

          นั้นคือทุกอย่างในโลกย่อมมีเวลาในการพบ เวลาในการตั้งอยู่และในการจากกัน คนจากไปคือการหมดซึ่งทุกข์ในภพนั้นแล้วหรือการจากนั้นคือการหมดกรรมของเขากับเราแล้วคนอยู่จะทำใจกับการพลัดพรากได้นั้นขึ้นอยู่กรรมเวรกรรมตัวเองแล้วถ้ากรรมมากก็ทุกข์นาน กรรมน้อยก็ทุกข์ไม่นาน เพราะทุกอย่างมีระยะเวลาของมันถ้าเข้าใจสัจจะธรรมนี้ความทุกข์ที่มีก็จะน้อยลง

ขอบคุณข้อมูลจาก คลินิกสุขภาพจิตนายเเพทย์เจษฎา