เหตุที่ชาวโลกทั้งหลายมีความทุกข์ เพราะว่ามีความทะยานอยาก และไม่รู้ว่าแก่นสารของชีวิตว่าคืออะไร อะไรคือที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง และจะเข้าถึงได้อย่างไร

มนุษย์ต่างแสวงหาความสุข หรือสิ่งที่จะมาเชื่อมต่อกับความสุข แต่ไม่รู้ว่าความสุขนั้นอยู่ที่ไหน มีลักษณะเป็นอย่างไร และอะไรจะเป็นตัวเชื่อม

เมื่อไม่เข้าใจ ไม่รู้จัก ก็ทำไปตามที่ได้ยินได้ฟังมา หรือเข้าใจเอาเองตามรสนิยม ถ้าเข้าใจว่าสิ่งที่จะเชื่อมให้ถึงความสุขได้คือทรัพย์ ก็จะแสวงหาทรัพย์ ถ้าเข้าใจว่าความสุขอยู่ที่การดื่มน้ำเมาก็จะไปดื่มน้ำเมา ถ้าเข้าใจว่าอยู่ที่การพนันก็จะไปเล่นการพนัน หรือความสุขอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รสสัมผัส ธรรมารมณ์ เข้าใจอย่างไรก็จะไปทำอย่างนั้น

พอได้ทำตามสิ่งที่ตนเองได้เลือกแล้ว เมื่อไม่พบความสุขก็เบื่อหน่าย แล้วก็แสวงหากันใหม่เหมือนนกที่กระโดดจากกิ่งไม้นี้ไปสู่กิ่งไม้โน้นเรื่อยไป แท้ที่จริงความสุขที่แสวงหานั้นอยู่ในตัว ไม่ใช่เป็นของใกล้ตัว แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในตัวของมนุษย์ทุก ๆ คน

การจะเข้าถึงความสุขในตัวได้นั้น มีวิธีที่ ง่าย ตรง ลัด ประหยัดสุด ประโยชน์สูง คือ ทำใจให้หยุดนิ่ง เพราะ “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” หยุดตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์ ใช้สูตรนี้หรือวิธีการนี้วิธีเดียวซึ่งคือ ทำใจให้หยุดนิ่ง อย่างเบา ๆ สบาย ๆ คือ ทำสมาธิ ทำอย่างง่าย ๆ ทำเพลิน ๆ ไม่คิดอะไรทั้งนั้น นั่งให้นิ่งได้อย่างมีความสุขเท่านั้น ทุกคนมีธรรมะอยู่ภายในตัวอยู่แล้ว มีกายธรรมซึ่งเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข แต่ถ้ายังเข้าไม่ถึงกายที่เป็นธรรมนี้ แม้นมีอยู่ก็เหมือนไม่มี

ถ้าเราไปแสวงหาความสุขที่นอกเหนือจากนี้ก็จะไม่มีวันพบ เพราะภายนอกไม่มีความสุขที่แท้จริง มัวไปหาในสิ่งที่ไม่มี มันก็ไม่เจอ ความสุขที่อยู่ภายในตัวของเรา เป็นความสุขที่สุขด้วยตัวของตัวเอง ไม่มีสุขใดเทียบได้ เพราะเป็นความสุขที่หลุดพ้นจากกิเลสแล้ว เป็นบรมสุข คือ สุขอย่างยิ่ง สุขอย่างเดียว ไม่มีทุกข์เลย  ซึ่งคือการเข้าถึงพระนิพพานนั่นเอง

ขอขอบคุณข้อมูล : na_diary & วิชาการ 01

ขอขอบคุณรูปภาพ : บรมสุข